Flicker (Part 51)

By: Loverboynicks

Kiel’s POV

Kahit paano ay gumaan ang bigat sa dibdib ko nang marinig ko ang mga sinabi ni Kuya Jordan.

Bumangon siya at umupo sa tabi ko. Pagkatapos at tumingin siya sa akin bago siya muling nagsalita.

“Naaalala ko pa noon. Napakaliit mo pa lang pero para ka nang matanda kung mag-isip. Kaya nga natutuwa ako sayo noon. Kaya ang ginawa ko ay naging mabuting kuya ako sayo.”

Napangiti na rin ako nang bumalik sa alaala ko ang nakaraan. Kung paano ako tinanggap ni Kuya Jordan sa pamilya nila kaya kahit na hindi naging maganda ang pakikitungo sa akin ni Ruth nung unang tapak ko sa bahay na ito ay hindi ko naramdaman na iba ako.

“Kahit na nararamdaman ko na ikaw ang paborito nilang lahat lalo na ni Lolo ay hindi ako minsan man nagtanim ng sama ng loob sayo.”

“Dahil ikaw ang kapatid na matagal ko nang pinangarap. Remember wala pa si Addy noon. Kaya tayong dalawa talaga ang magkasangga.” nakangiti pa niyang dagdag habang inaalala rin niya ang nakaraan.

“Pero hindi ko inakala na isang babae lang pala ang sisira sa matibay na samahan natin Kuya.” seryosong sagot ko naman.

Ginulo niya ang buhok ko saka siya nakangiting tumayo. Bumangon na rin ako saka ako umupo sa sahig.

“Hindi naman kayo nagkatuluyan kaya hindi na rin ganun kasakit para sa akin ang nangyari. Isa pa nakakasiguro naman ako ngayon na wala ka nang nararamdaman sa kanya hindi ba?” kumpirma niya.

Tumango naman ako saka ako sumagot ng oo.

“Dahil sa mga sandaling ito ay tanging si Renz na lang ang mahalaga para sa akin. Nakakahiya mang aminin ito sayo pero hindi babae ang nagustuhan at minahal ko. Basta nagising na lamang ako isang araw na hindi ko na kayang humiwalay pa sa kanya. Kaya naiinis ako sa tuwing mapapalapit siya sa inyo ni Addy.” seryosong pag-amin ko.

Natawa siya sa sinabi ko pagkatapos ay tinapik niya ako sa balikat. “Kahit sino pa ang mahalin mo ay wala akong karapatan na husgahan ka. Ngayong nagising na tayo pareho sa katotohanan ay inaasahan ko na gagawin mo ang sa tingin mo ay makabubuting gawin.”

Dumiretso siya nang tayo saka siya namulsa sa harapan ko. “Matalino ka Kiel. Hindi mo lang kayang kontrolin ang emosyon mo. Siguro ay dahil ka rin yan sa trauma na sinapit mo nung maliit ka pa.”

Ilang sandaling katahimikan ang mamagitan sa amin bago siya magpasyang magpaalam na. “Paano magpahinga na tayo pareho. Nakakapagod ang araw na ito. Mag-ayos ka na nang sarili mo dahil marami ka pang kailangan gawin sa mga susunod na araw.”

Hindi na niya ako hinintay pa na makasagot. Mabilis na siyang naglakad palabas ng silid ko.

Nang mailapat niya ang pintuan ay tumayo na ako saka ko ibinagsak ang katawan ko sa malambot na kama kasabay ng pagpikit ko sa mga mata ko.

Kahit napakarami ng mga bagay na naglalaro sa isipan ko ay nakatulog ako ng mahimbing. Siguro ay dala na rin ng pagod sa trabaho na sinabayan pa ng mga pangyayari dito sa bahay.

Mataas na ang araw namg magising ako. Mabilis akong bumangon saka ako nag-ayos ng sarili ko sa banyo.

Nilagyan ko ng plaster ang mga sugat ko pagkatapos ay nagmamadali na akong lumabas ng silid ko.

Napasulyap ako sa nakasaradong pintuan ng silid ni Renz. Hindi ko na mamalayan na kusa na palang humakbang ang mga paa ko at ang sumunod ko na lamang na nalaman ay nasa harapan na ako ng silid niya.

Ilang sandali muna akong nanatiling nakatayo doon. Nakatulala at iniisip kung paano ko kakaisapin si Renz matapos ang ginawa ko sa kanya kagabi sa garden.

Halos tatlong minuto na akong nakatayo doon nang marinig ko ang galit na tinig ni Addy mula sa likuran ko.

“Wag ka nang mag-aksaya pa nang panahon mo na pumasok diyan. Dahil simula ngayon ay wala ka nang Renz na makikita sa bahay na ito.” aniya sa buo at maawtoridad na tinig.

Marahas naman akong humarap sa kanya at sa pagkakataong iyon ay nagkasukatan kami ng tingin.

Hindi ko alam kung ano ba ang problema ng isang ito pero wala akong panahon na makipaglokohan sa kanya.

Muli akong humarap sa pintuan ng silid ni Renz saka ko iyon binuksan. Mabibilis na mga hakbang ang ginawa ko at natigilan na lamang ako nang sumalubong sa akin ang napakaayos na kama.

Wala na rin sa sidetable ang mga gamit ni Renz na nakapatong doon. Mabilis akong naglakad patungo sa closet niya at halos manghina ako nang makita ko na wala nang laman iyon.

Kumuyom ang mga kamay ko saka ako marahas na bumaling kay Addy.

“Nasaan si Renz?” galit na tanong ko sa kanya.

“Hindi ako hanapan ng mga nawawala. Teka bakit ko pa siya hinahanap? Hindi ba halos ipagtabuyan mo na siya kagabi?” galit ring sigaw ni Addy.

“Wala kang alam.” sagot ko sa kanya.

“May nakakita sa inyo sa garden. Sinaktan mo raw si Renz at pinagsalitaan mo pa raw ng kung anu-anong masasakit na salita. Tandaan mo ito Kiel. Sa oras na makita ko si Renz ay hindi ko na papayagan na makalapit ka pa sa kanya.”

“Wala kang karapatan na pagbawalan ako gago!” galit na sagot ko naman sa kanya. “Hindi mo pag-aari si Renz para bakuran mo siya nang ganyan.

“Kung ganun magkakasubukan tayo.” mayabang na sagot niya.

“Sige, kung gusto mo ngayon na eh.” matapang ko ring sagot pagkatapos ay sinugod ko na siya para sapakin ngunit hindi pa man ako tuluyang nakakalapit ay narinig ko na ang napakalakas na sigaw ni Ruth sa pangalan ko.

Napigil sa ere ang kamao ko at sabay pa kaming napalingon ni Addy sa kanya. Galit na lumapit sa akin si Ruth saka niya ako pinagsasampal nang malakas sa magkabilang pisngi ko.

“Hayop ka sasaktan mo na naman ang isa sa mga anak ko? Hindi kita kinupkop sa pamamahay na ito para umasta ka na para kang hari.” galit na mura niya sa akin habang pinagbabayo niya ang dibdib ko.

Wala na akong magawa kundi ang umiwas na lamang. Nang magsawa siya sa kakapanakit sa akin ay bumaling naman siya kay Addy.

“At ikaw naman. Wag kang masyadong matapang! Hindi na kayo nahiya. Kalalaki ninyong tao nag-aaway kayo nang dahil lamang sa haliparot na bakla na iyon? Sabihin ninyo sa akin mga bakla rin ba kayo ha?” galit na sermon niya sa amin habang palipat-lipat siya ng tingin sa aming dalawa.

Wala kahit isa sa amin ni Addy ang sumagot. Hanggang sa makabawi ako at naglakas loob na ako na sagutin si Ruth.

“Oo kinupkop mo ako rito pero tandaan mo na kung wala ako sa bahay na ito ay wala rin yang mga mamahalin mong suot. Hindi ka na nahiya. Sariling pera ng tinatawag mong hayop ang winawaldas mo.” mahina ngunit madiin kong sabi sa kanya.

Napanganga siya dahil sa sinabi ko at hindi siya makaapuhap nang tamang sasabihin sa akin. Wala ring kaalam-alam si Addy tungkol sa bagay na sinabi ko ngunit hindi ko kailangan ipaliwanag sa kanya ang lahat.

Akala siguro ni Ruth na hindi ko alam ang tunay na dahilan niya kaya niya ako tinanggap nang buong-buo bilang anak niya.

Dahil iyon sa napakaraming pera na nakadikit sa pangalan ko na hindi nila magagamit kapag wala ako sa poder nila.

Hindi ko na hinintay pa na magsalita ang kahit sino man sa kanila. Mabilis na akong lumabas sa silid na iyon saka ako nagmamadaling sumakay sa kotse ko bago ko iyon pinaharurot palayo sa lugar na iyon.

Dumiretso ako sa school nina Renz. Nagbabakasakali na matagpuan ko siya doon ngunit inabot na ako ng hapon.

Lahat na yata ng mapapadaan sa kinatatayuan ko ay tinanong ko na tungkol kay Renz ngunit wala kahit isa man sa kanila ang nakakakilala sa kanya.

Nanatili pa rin ako sa tapat ng school nila hanggang sa dumilim na at halos wala na raw estudyante sa loob sabi ng guard na nakaduty sa entrance.

Hindi rin daw niya kilala si Renz dahil reliever lang daw siya doon.

Alas siete na ng gabi nung nakarating ako sa unit ko. Ayokong makita kahit sino sa mga tao sa bahay kaya hindi muna ako uuwi doon.

Nang makapasok ako sa silid ko ay hinubad ko kaagad ang suot kong tshirt saka ko ibinagsak ang katawan ko sa kama.

Hindi na ako nag-abala pa na buksan ang ilaw. Pumikit ako at sinubukan kong magpahinga ngunit kumalam ang sikmura ko.

Hindi pa ako kumakain mula kaninang tanghali na magising ako. Pero kahit nagugutom ako ay wala akong gana na kumain.

Nagpalipas lamang ako ng gabi. Kinabukasan ay maaga akong nagising. Kumain lang ako sandali sa isang foodchain na nadaanan ko pagkatapos ay dumiretso na ako sa school nina Renz.

Nakita ko pa ang pagdating ng sasakyan ni Addy. Hindi ko alam kung napansin niya ako pero bumagal ang takbo niya nang mapadaan siya sa akin.

Pagkatapos ay mabilis na siyang nagtungo sa parking area. Inabot na muli ako ng tanghali hanggang sa dumating ang hapon ngunit kahit anino ni Renz ay hindi ko nakita.

Tumatawag na rin sa akin si Gela. Yung assistant ko sa restaurant. Kailangan daw ako ngayon doon pero sinabi ko na may importante akong inaasikaso kaya hindi ako makakarating.

Lumipas pa ang oras hanggang sa magsilabasan na naman ang mga estudyante. Patuloy akong nagtanong tungkol kay Renz ngunit sa ikalawang araw ay bigo pa rin ako.

Katulad ng nagdaang araw ay mabigat na naman ang katawan ko nang makarating ako sa flat ko. Naghubad ako ng lahat ng suot ko maliban sa isang puting boxer brief.

Muli ay ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. Wala na naman akong gana para kumain ng hapunan. Mabuti na lamang at nagmerienda ako kaninang hapon ngunit hindi rin naman ako kumain ng lunch.

Halos kalahating oras na akong nakapikit habang nakadapa ako sa kama nang maramdaman ko ang mainit na dila na gumapang mula sa likod ko paakyat sa tenga ko.

“I miss you!” malambing na bulong nito.

Napabalikwas ako ng bangon at muntik nang malaglag mula sa kama ang babaeng nakapatong sa akin.

Napatili pa siya dahil sa pagkabigla.

Kumunot ang noo ko nang makilala ko kung sino ang pangahas na dumila sa katawan ko. “Natalie?” kumpirma ko saka ko mabilis na binuksan ang lampshade.

Isang napakatamis na ngiti ang isinalubong niya sa akin saka siya maarteng humiga sa kama ko.

“Paano ka nakapasok dito?” nagtatakang tanong ko.

Ngumiti naman siya saka niya inabot ang utong ko ipang laruin sa daliri niya ngunit mabilis kong inalis ang kamay niya sa dibdib ko.

Sumimangot naman siya saka siya sumagot. “Ayaw mo kasi akong bigyan ng spare key dito sa flat mo kaya ninakaw ko na lang yung susi mo.”

Inabot ko yung hinubad kong tshirt kanina saka ko akmang susuotin nang marahas akong hinila ni Natalie pahiga sa kama.

Napakabilis ng mga kilos niya at kaagad na nakapatong na siya sa kandungan ko. Gumiling pa siya saka niya kiniskis ang pagkababae niya sa tapat ng malambot ko pang burat.

Sumunod kong naramdaman ay ang pagbaba ng ulo niya sa dibdib ko saka niya dinilaan ang kaliwang utong ko.

Malakas ko siyang itinulak paupo sa kabilang side ng kama saka ko na mabilis na isinuot ang tshirt ko.

Medyo nabuhay ang burat ko dahil sa ginawa niya pero mabilis din iyong lumambot.

“Wala ako sa mood ngayon Natalie. Umuwi ka na sa inyo.” seryosong sabi ko sa kanya saka ako tumayo at naglakad palapit sa bintana.

“Pero namimiss na ng pussy ko yang napakalaki mong sawa.” malanding sagot niya saka siya bumaba sa kama.

Malandi siyang naglakad habang hinuhubad niya ang bra niya. Tanging panty na lamang ang natira sa katawan niya nang makalapit siya sa akin.

Pinagapang niya ang kamay niya sa matigas kong braso kasabay ng pagdila niya sa batok ko.

Mabilis ko naman siyang pinigilan sa mga ginagawa niya. Marahas ko siyang isinandal sa pader bago ko siya pinagsabihan.

“Sinabi ko nang wala ako sa mood ngayon diba? Hindi ka na nakakaintindi?” mabalasik na sigaw ko sa kanya.

Napapakislot pa siya dahil sa bagsik ng boses ko.

“Kung ayaw mong umalis dito ako ang aalis.” sabi ko saka na ako mabilis na lumabas ng silid.

Pumasok ako sa isa pang silid saka ko inilock ang pintuan. Narinig ko pa ang mga katok at sigaw ni Natalie. Pinipilit niya akong buksan ang pintuan ngunit binalewala ko siya saka ako nakinig ng music sa cellphone ko.

Hindi ko namamalayan na nakatulog na pala ako.

Kinabukasan ay muli akong nagtungo sa school nina Renz. Ngunit kagaya ng naunang dalawang araw ay umuwi na naman akong bigo.

Nakausap ko kanina ang isa sa mga kaklaseng babae ni Renz. Ang sabi nito ay tatlong araw na nga raw itong hindi pumapasok sa school.

Kahit si Addy raw ay palaging hinahanap si Renz ngunit walang nakakaalam kung nasaan siya.

Kasalukuyan na akong nagdadrive patungo sa condo nang bigla kong maisipan na baka umuwi siya sa bahay nila.

Wala akong number ni Tita Rina. Hindi ko rin alam ang address nila sa province dahil bata pa ako nang huli akong makarating doon.

Pero natatandaan ko ang pangalan ng lugar kaya sa mismong gabing iyon ay nagpasya ako na magtungo sa Mt. Province.